استنلس استیل | تعریف، ترکیب، انواع و حقایق فولاد ضدزنگ

استنلس استیل به دلیل مقاومت در برابر خوردگی عالی، استحکام بالا و ظاهر جذاب، کاربردهای گسترده ای در بازارهای صنعتی و مصرفی دارد.

اما استنلس استیل چگونه از انبوهی از قراضه یا سنگ معدن تصفیه شده به شکل و کاربرد نهایی خود می رسد؟

اکثر فولادهای ضد زنگ قبل از شروع به پردازش، زندگی را به روشی مشابه شروع می کنند. این فرآوری – همراه با ترکیب دقیق آلیاژ فولاد – مشخصه های بسیاری آن را تعیین می کند.

بنابراین برای درک چگونگی تولید استنلس استیل، ابتدا باید به ترکیب آن بپردازیم.



استنلس استیل چیست؟

استنلس استیل چیست؟

فولاد ضد زنگ یک آلیاژ آهن و کروم است.

در حالی که ضد زنگ باید حداقل 10.5٪ کروم داشته باشد، اجزای دقیق و نسبت ها بر اساس درجه درخواستی و استفاده مورد نظر از فولاد متفاوت است.

ترکیب دقیق یک آلیاژ به طور دقیق در طول فرآیند آلیاژسازی اندازه گیری و ارزیابی می شود تا اطمینان حاصل شود که فولاد کیفیت های مورد نیاز را نشان می دهد.

دلایل رایج برای افزودن فلزات و گازهای دیگر به آلیاژ فولاد ضد زنگ عبارتند از:

-افزایش مقاومت در برابر خوردگی
-مقاومت در برابر دمای بالا
-مقاومت در برابر دمای پایین
-قدرت بهبود یافته
-جوش پذیری بهبود یافته
-شکل پذیری بهبود یافته
-کنترل مغناطیس
آنچه در فولاد ضد زنگ شما وجود دارد تنها عامل در تعیین ویژگی های منحصر به فرد آن نیست، اما…

نحوه ساخت آن باعث تغییر بیشتر خواص فولاد می شود.


استنلس استیل چگونه ساخته می شود

استنلس استیل چگونه ساخته می شود

فرآیند دقیق برای درجه فولاد ضد زنگ در مراحل بعدی متفاوت خواهد بود. نحوه شکل گیری، کارکردن و تکمیل شدن یک گرید فولاد نقش مهمی در تعیین ظاهر و عملکرد آن دارد.

قبل از ایجاد یک محصول فولادی قابل تحویل، ابتدا باید آلیاژ مذاب را ایجاد کنید.

به همین دلیل اکثر گریدهای فولادی مراحل شروع مشترکی دارند.

 

مرحله 1: ذوب شدن

تولید استنلس استیل با ذوب ضایعات فلزات و مواد افزودنی در یک کوره قوس الکتریکی (EAF) شروع می شود. EAF با استفاده از الکترودهای پرقدرت، فلزات را در طی چند ساعت گرم می کند تا مخلوطی مذاب و سیال ایجاد کند.

از آنجایی که فولاد ضد زنگ 100٪ قابل بازیافت است، بسیاری از سفارشات ضد زنگ حاوی 60٪ فولاد بازیافتی هستند. این نه تنها به کنترل هزینه ها بلکه کاهش اثرات زیست محیطی کمک می کند.

دمای دقیق بر اساس درجه فولاد ایجاد شده متفاوت خواهد بود.

 

مرحله 2: حذف محتوای کربن

کربن به افزایش سختی و استحکام آهن کمک می کند. با این حال، کربن بیش از حد می تواند مشکلاتی مانند بارش کاربید در طول جوشکاری ایجاد کند.

قبل از ریخته‌گری فولاد ضد زنگ مذاب، کالیبراسیون و کاهش محتوای کربن به سطح مناسب ضروری است.

دو راه وجود دارد که ریخته گری ها محتوای کربن را کنترل می کنند.

اولین مورد از طریق کربن زدایی با اکسیژن آرگون (AOD) است. تزریق مخلوط گاز آرگون به فولاد مذاب، محتوای کربن را با حداقل از دست دادن سایر عناصر ضروری کاهش می دهد.

روش دیگری که استفاده می شود، کربن زدایی اکسیژن در خلاء (VOD) است. در این روش، فولاد مذاب به محفظه دیگری منتقل می‌شود که در آن در حین اعمال حرارت، اکسیژن به فولاد تزریق می‌شود. سپس یک خلاء گازهای تهویه شده را از محفظه خارج می کند و محتوای کربن را بیشتر کاهش می دهد.

هر دو روش کنترل دقیق محتوای کربن را برای اطمینان از مخلوط مناسب و ویژگی های دقیق در محصول نهایی استنلس استیل ارائه می دهند.

 

مرحله 3: تنظیم

پس از کاهش کربن، تعادل نهایی و همگن شدن دما و شیمی رخ می دهد. این تضمین می کند که فلز الزامات را برای درجه مورد نظر خود برآورده می کند و ترکیب فولاد در سرتاسر دسته سازگار است.

نمونه ها مورد آزمایش و تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. سپس تنظیمات انجام می شود تا مخلوط به استاندارد مورد نیاز برسد.

 

مرحله 4: شکل دادن یا ریخته گری

با فولاد مذاب ایجاد شده، ریخته گری اکنون باید شکل ابتدایی مورد استفاده برای خنک کردن و کار کردن فولاد را ایجاد کند. شکل و ابعاد دقیق به محصول نهایی بستگی دارد.


سپس فرم‌ها با یک شناسه علامت‌گذاری می‌شوند تا دسته را از طریق فرآیندهای مختلف دنبال کنید.

از اینجا مراحل بسته به درجه مورد نظر و محصول نهایی یا عملکرد متفاوت خواهد بود. اسلب ها به صفحات، نوارها و ورق ها تبدیل می شوند. شکوفه ها و بیلت ها میله و سیم می شوند.

بسته به درجه یا فرمت سفارش داده شده، یک فولاد ممکن است برخی از این مراحل را چندین بار طی کند تا ظاهر یا ویژگی های مورد نظر را ایجاد کند.

مراحل زیر رایج ترین هستند.

 

نورد داغ
این مرحله که در دماهای بالاتر از دمای تبلور مجدد فولاد انجام می شود، به تنظیم ابعاد فیزیکی ناهموار فولاد کمک می کند. کنترل دقیق دما در طول فرآیند، فولاد را به اندازه کافی نرم نگه می دارد تا بدون تغییر ساختار کار کند.

در این فرآیند از پاس های مکرر برای تنظیم ابعاد فولاد به آرامی استفاده می شود. در بیشتر موارد، این شامل چرخاندن چندین آسیاب در طول زمان برای رسیدن به ضخامت مورد نظر است.

نورد سرد
اغلب در مواقعی که نیاز به دقت است استفاده می شود، نورد سرد زیر دمای تبلور مجدد فولاد رخ می دهد. برای شکل دادن به فولاد از غلتک های پشتیبانی شده چندگانه استفاده می شود. این فرآیند ظاهری جذاب تر و یکنواخت تر ایجاد می کند.

با این حال، همچنین می تواند ساختار فولاد را تغییر شکل دهد و اغلب برای تبلور مجدد فولاد به ریزساختار اصلی خود نیاز به عملیات حرارتی دارد.

آنیل کردن
پس از نورد، اکثر فولادها تحت یک فرآیند بازپخت قرار می گیرند. این شامل چرخه های گرمایش و سرمایش کنترل شده است. این چرخه ها به نرم شدن فولاد و کاهش استرس داخلی کمک می کنند.

دماها و زمان‌های دقیق مربوط به درجه فولاد بستگی دارد، با هر دو نرخ گرمایش و سرمایش بر محصول نهایی تأثیر می‌گذارد.

رسوب زدایی
از آنجایی که فولاد در مراحل مختلف کار می‌کند، اغلب رسوب روی سطح جمع می‌شود.

این انباشت به سادگی جداشدنی نیست. همچنین می تواند بر مقاومت در برابر لکه، دوام و جوش پذیری فولاد تأثیر بگذارد. از بین بردن این مقیاس برای ایجاد سد اکسیدی که خاصیت ضد زنگ را در برابر خوردگی و مقاومت لکه ایجاد می کند، ضروری است.

رسوب زدایی یا اسید شویی، این رسوب را با استفاده از حمام اسید (معروف به اسید شور) یا از طریق گرمایش و سرمایش کنترل شده در محیط بدون اکسیژن حذف می کند.

بسته به محصول نهایی، فلز ممکن است برای پردازش بیشتر به نورد یا اکسترود برگردد. به دنبال آن مراحل بازپخت مکرر تا رسیدن به خواص مورد نظر انجام می شود.

برش دادن
هنگامی که فولاد کار شد و آماده شد، دسته برش داده می شود تا مطابق با نیازهای سفارش باشد.

متداول ترین روش ها روش های مکانیکی مانند برش با چاقوهای گیوتینی، چاقوهای دایره ای، تیغه های پرسرعت یا مشت زدن با قالب هستند.

با این حال، برای اشکال پیچیده، می توان از برش شعله یا برش جت پلاسما نیز استفاده کرد.

بهترین گزینه هم به عیار فولاد درخواستی و هم به شکل دلخواه محصول تحویلی بستگی دارد.

به پایان رساندن
فولاد ضد زنگ در انواع روکش های مات تا آینه ای موجود است. تکمیل یکی از آخرین مراحل درگیر در فرآیند تولید است. تکنیک های متداول عبارتند از: حکاکی با اسید یا ماسه، سند بلاست، سنگ زنی با تسمه، صاف کردن تسمه و پرداخت تسمه.

در این مرحله فولاد به شکل نهایی جمع آوری شده و برای ارسال به مشتری آماده می شود. رول‌ها و کویل‌ها روش‌های رایجی برای ذخیره و ارسال مقادیر زیادی از ضد زنگ برای استفاده در سایر فرآیندهای تولید هستند. با این حال، شکل نهایی به نوع فولاد مورد نیاز و سایر عوامل خاص سفارش بستگی دارد.


چرا استنلس استیل در تولید بسیار محبوب است؟

چرا استنلس استیل در تولید بسیار محبوب است؟

بنابراین، چه چیزی فولاد ضد زنگ را در مقایسه با سایر فلزات عالی می کند؟ خب همه چی این فلز در برابر خوردگی مقاوم‌تر است (زنگ نمی‌زند)، مقاومت در برابر حرارت و اکسیداسیون بالاتری نسبت به فلزات دیگر دارد و در مقایسه با سایر فلزات هم در دمای اتاق و هم در دماهای بالا استحکام بالاتری دارد. علاوه بر این ویژگی ها، ویژگی های منحصر به فرد فولاد ضد زنگ، ظاهر آن و نیاز کم آن به نگهداری، همگی آن را به گزینه ای قوی برای بسیاری از کاربردها تبدیل کرده است.

بیایید مقاومت در برابر خوردگی را کمی بیشتر بررسی کنیم. چرا مقاومت در برابر خوردگی دارد؟ چرا فولاد ضد زنگ زنگ نمی زند؟ پاسخ کوتاه: کروم. بیایید به معادله خود در بالا نگاه کنیم. آهن که فلز پایه در اکثر فولادهای زنگ نزن است، معمولاً در صورت قرار گرفتن در معرض اکسیژن به سرعت زنگ می‌زند. چیزی که ضد زنگ را از فولاد کربنی یا سایر انواع فولاد جدا می کند، لایه اکسید کرومی است که به این فلز پایه اضافه می شود. این لایه برای تشکیل یک لایه غیرفعال عمل می کند که مقاومت در برابر خوردگی را تا حد زیادی افزایش می دهد و به نوبه خود زنگ زدگی را به حداقل می رساند. همانطور که می توان حدس زد، افزایش مقدار کروم باعث افزایش مقاومت در برابر خوردگی می شود.


انواع گرید استنلس استیل

انواع گرید استنلس استیل

استنلس استیل دارای گزینه های آلیاژی متفاوتی است و متالورژی متفاوت هر آلیاژ باعث ایجاد خانواده های مختلف استنلس استیل و گریدهای متفاوت در آن خانواده ها می شود. 5 خانواده اصلی استنلس استیل وجود دارد:

استنلس استیل آستنیتی (سری 300): متداول ترین فولادهای زنگ نزن آستنیتی به دلیل مقاومت استثنایی خود در برابر حرارت و خوردگی شناخته شده اند.
استنلس استیل مارتنزیتی (سری 400): بر خلاف آستنیتی، استنلس استیل مارتنزیتی را می توان با حرارت سخت کرد. این درمان ها فولاد مارتنزیتی را قوی تر از سایر انواع می کند.
استنلس استیل فریتی (سری 400): فولادهای فریتی حاوی بیش از 12 درصد کروم هستند که اساساً با عملیات حرارتی سخت نمی شوند و فقط اندکی با نورد سرد سخت می شوند.
سخت شدن ته نشینی(گرید PH) آلیاژهای PH فولاد ضد زنگ حاوی مقدار کمی مس، آلومینیوم، فسفر یا تیتانیوم هستند. پس از اینکه یک قطعه از این آلیاژها تشکیل شد، یک عملیات سخت شدن سن داده می شود که در آن این عناصر به صورت ترکیبات سخت بین فلزی رسوب می کنند که به طور قابل توجهی سختی و استحکام را افزایش می دهد.
دوبلکس: به این نوع استنلس استیل «دوپلکس» می گویند زیرا این آلیاژها دارای ریزساختار دو فازی هستند که از دانه های فولاد زنگ نزن فریتی و آستنیتی تشکیل شده است.


در این خانواده ها، درجه های مختلفی از ضد زنگ وجود دارد. افزودن عناصر مختلف، شیمی هر گرید را تغییر می‌دهد و عوامل آن درجه را تغییر می‌دهد که می‌تواند بر کاربرد ماده تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، در مورد شکل پذیری در مقابل جوش پذیری.




مقاله قبلی
مقاله بعدیاستنلس استیل آستنیتی چیست؟
نظرات
نظر شما در مورد این مطلب چیست؟
ثبت دیدگاه